"Kelimeler, düğümlere üfleyen kadınlar ve yaseminler"
Sevgili Maria,
(...) Dışarıda önce kar, sonra yağmur yağdı -şimdi yine güneş açmış. Ne garip, koskoca gezegenin sokağımıza gelişini bir çiçeğin "açmasına" benzetişimiz. Güneş hiç kapanmıyor, fark ettin mi? O gidince, "hava kapanıyor" yalnız, o kadar. Üstelik akşamları ışığını Ay'a devrettiğinde, Ay da açmıyor. Belki biraz "çıkıyor", ya da yalnızca "var" oluyor.
"Deli yaÄŸmur, saÄŸanak ÅŸiirler ve geleceÄŸe mektup"
Sevgili Maria,
Günler, yıllar gibi geçiyor bir süredir; yıllar, günler gibi. Dün birbiri ardına gelen kötü haberlerden bunaldım, montumu giyip şemsiyemi aldım ve kendimi yağan yağmurun akışına bıraktım. Bir saati aşkın yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm... İnsanlar yorgun, mutsuz ve hüzünlü gibiydi -veya dünya insanın ruhunun yansımasından ibaretti. Sapsarı ışıklarla çevrelenmiş beyaz bir köşk görene dek yürümeye devam ettim, aniden durdum sonra. Orası benim ilacım olacak gibiydi ya da insan kendine dünyadan ayrı gibi duran bir sarı bahçe içinde elbette bir ev kurabilirdi. Tek ihtiyacım, birazcık şiirdi.